Okres ciąży to czas nadziei, oczekiwania oraz licznych wyobrażeń na temat tego, jak może wyglądać dziecko, jak będzie się rozwijać i kim będzie w przyszłości. Niestety, nie każda ciąża kończy się pomyślnym rozwiązaniem. Zdarza się, że do poronienia dochodzi jeszcze zanim kobieta zdąży zrobić test ciążowy. Z utratą tak wczesnej ciąży łatwiej jest się pogodzić, ale im stan jest bardziej zaawansowany, tym przywiązanie do narodzonego dziecka jest większe, a strata bardziej bolesna.
Poronienie to inny wymiar żałoby
Żałoba po śmierci osoby dorosłej obfituje we wspólne wspomnienia, opowieści najbliższych o zmarłym i przeżywana jest w większym gronie. Tymczasem poronienie to często tragedia, która dotyczy tylko dwojga osób i przeżywana jest w zamknięciu. Wiele par, które spodziewały się dziecka, celowo unikają mówienia o swojej stracie, aby nie musieć mierzyć się z pytaniami, lękiem przed niezrozumieniem i wstydem.
Trudno bowiem pogodzić się ze stratą osoby, której nie mieliśmy szansy przytulić, a już obdarzyliśmy bezwarunkową miłością. O stracie nienarodzonego dziecka przypominają nie zdjęcia w ramkach, ale pusta kołyska, czy nierozpakowany wózek. Rozmowa choć trudna, to jest jednak kluczem do pogodzenia się ze stratą. Rozmówcą nie musi być znajomy, czy członek rodziny, ale osoba z zewnątrz, na przykład psycholog https://adampiotrowskipsycholog.pl/psycholog-online/.
Etapy w przechodzeniu żałoby
Żałoba po stracie nienarodzonego dziecka rozpoczyna się paraliżującym wstrząsem, który przychodzi jak ogromna fala, gdy tylko lekarz potwierdza, że doszło do poronienia. W tym okresie kobieta może popaść w stan osłupienia, odmawiać posiłków i jakichkolwiek propozycji pomocy. Następnie przychodzi etap szoku i niedowierzania. To trudny okres, pełen płaczu, krzyku, głębokiego żalu i często również wzajemnych oskarżeń, które prowadzą do kryzysu w związku. Aby przebrnąć przez okres tych silnych emocji, zrozumieć je, nauczyć się żyć ze stratą i ochronić swoje małżeństwo, naprawdę warto skorzystać z pomocy psychologa (https://adampiotrowskipsycholog.pl/). Utrata dziecka może być tak dużą traumą, że tłumiona i nieprzepracowana może stać się początkiem depresji i przyczyną stresu pourazowego PTSD. Specjalistyczna opieka dla obojga rodziców w sytuacji utraty dziecka to nie fanaberia, ale konieczność. Poronienie to rodzinna tragedia. Ważne, by nie została postrzegana jak koniec życia. Rozdrapywanie straty, nieustanne powracanie do nieprzepracowanych emocji może zrujnować życie małżeńskie, wpłynąć na pozostałe dzieci oraz odebrać rodzicom poczucie, że mają prawo do szczęścia.
